Transcript Recensie nav Benefietconcert voor het Rosa Spier huis Laren

Benefietconcert voor theaterzaal nieuwe Rosa Spier Huis
Het Larense Rosa Spier Huis, woon-werk gemeenschap met zorgvoorziening voor
kunstenaars en wetenschappers ‘die nooit met pensioen gaan’, opende zondag onder
leiding van Hans van Willigenburg haar deuren met een Benefietconcert voor de op
handen zijnde nieuwbouw. En niet zomaar nieuwbouw, maar nieuwbouw van de
levensader van dit unieke huis: de eigen concert- en theaterzaal. Een plek waar
concerten in connectie met de buurt kunnen worden gegeven, waar oudere kunstenaars
ook met hun rollator en scootmobiel het podium kunnen bereiken en waarbij jong en
oud elkaar via de kunsten kunnen blijven inspireren én verbinden.
Dat laatste gebeurde zondag tijdens het voorprogramma al met een optreden van een van
Nederlands’ bekendste saxofonisten Fred Leeflang, ex-gitarist en niet onverdienstelijk
gelegenheidsslagwerker Henk de Vries en op contrabas muziektherapeut Martijn Derrix. De
easy listening jazz-nummers ademden in alles de jaren van weleer en oneindig veel ervaring
ondanks dat niet alle noten meer worden geraakt met een lichaam dat op leeftijd toch ook aan
kracht inboet. Kwetsbaar of broos wordt het nergens omdat oor en oog van de meester nog
altijd haarscherp zijn en voldoende charisma en autoriteit uitstralen om medespelers
schijnbaar organisch te laten meebewegen op de ingezette klanken. Na de loterij, waarin de
gelukkige winnaar een jaar lang een theaterstoel won in het nieuwe Rosa Spier Huis was het
podium voor bewoners Jan en Caroline Ingen Housz-Clausing en hun gezin dat met vijf
strijkers variërend van (alt)viool, tot cello en contrabas bekend en voor de familie persoonlijk
gecomponeerde muziek ten gehore bracht. Het aansluitende ‘Vertelconcert’ De Weg door
zangeres en harpiste Ekaterina Levental bleek een -hoewel aangekondigde- onverwacht
confronterende, loepzuiver gebrachte wake up call die menig bezoeker danig uit zijn of haar
comfortzone haalde.
Als lid van het Comité van Aanbeveling is Ekaterina actief betrokken bij de realisatie van het
nieuwe Rosa Spier Huis. In de bijzonder persoonlijke, want autobiografische voorstelling
neemt Levental het publiek mee op De Weg die zij als tiener aflegde. Deze weg, die begint als
zij en haar familie na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie, niet in Oezbekistan kunnen blijven
vanwege het oplaaiende antisemitisme. In een sober decor met een landkaart en een koffer,
vertelt en zingt Ekaterina over haar afkomst en hoe die van de ene op de andere dag bepalend
wordt in haar alledaagse tienerleven. Hoe ze onderweg zoekt naar het sprookje zoals ze dat
kent uit het theater. Ekaterina blijkt een multitalent. Cum laude afgestudeerd als harpiste én
(opera)zangeres, blijkt ze onder regie van scenograaf annex levenspartner Chris Koolmees
ook als actrice tot grote hoogten te stijgen. ‘Voor een voorstelling als deze moet ik mijn eigen
verhaal als actrice brengen omdat het anders te zwaar en emotioneel is’ aldus Levental die op
spitzen haar meisjesdroom danst, als harpiste en zangeres schijnbaar moeite- en zenderloos
Aïda zingt en als actrice haar gasmasker als vluchteling uit Tel Aviv ten tijde van de
Golfoorlog demonstratief en tekstloos toont. Deze aanblik -wie goed kijkt, ziet Ekaterina’s
ogen dwars door de uitsparingen van het masker minutenlang welhaast priemend het publiek
inkijken- leidt tot innerlijk beroerde gasten die kwamen voor lichte muziek en gaan met een
levensles over vluchtelingenproblematiek die ook vandaag de dag actueler blijkt dan ooit. En
dat is nou nét wat directeur Karin Annaert met het nieuwe Rosa Spier Huis wil: oudere en
jongere kunstenaars met elkaar verbinden, de liefde voor kunst binnen de muren van dit
bijzondere huis delen mét mensen uit de omgeving die niet alleen voor financiering van de
nieuwe theaterzaal, maar ook voor een bruisende toekomst van het huis van groot belang zijn.
De Weg toonde de onuitputtelijke veerkracht van een kind in dramatische omstandigheden.
Een tiener, vastberaden haar sprookje te vinden, vasthoudend aan haar verbeelding. De jazz
van huidige bewoners bleek een bijzondere mix van melancholie en vakmanschap dat nooit
dateert. De warme en professionele presentatie van Hans van Willigenburg, die alle bezoekers
en lezers voor eventuele donaties graag doorverwijst naar de website van het Rosa Spier Huis,
onderstreepte dit gegeven maar weer eens.
Voor meer informatie over de actie en het Rosa Spier Huis: www.rosaspierhuis.nl