Transcript Lees verder - Maris College

Maris Debat Award 2017 Is de politiek nog wel betrouwbaar? Debat tussen politici en leerlingen van het Maris College op 30 januari op Maris Houtrust. Wouter Koolmees (D66), Pieter Heerma (CDA) en Henk van Gerven (SP) zijn lid van de Tweede Kamer. Dilan Yesilgöz‐Zegerius is nu nog raadslid in Amsterdam en staat op nummer 19 van de VVD‐lijst voor de komende verkiezingen. Gespreksleider is Ap van den Berg journalist en communicatiestrateeg Ap van den Berg. Directeur Cees de Groot opent de middag en is enthousiast uit over de goede opkomst. Hij vertelt dat het debat van dit jaar wordt beloond met de Maris Debat Award voor de leerling die de beste vragen stelt of het de politici lastig maakt door scherpe opmerkingen! Paul Bruininckx (docent op Belgisch Park) introduceert de vier politici en vertelde dat hij Sven Annen – voorzitter van het LAKS ‐ bereid heeft gevonden om mee te discussiëren tijdens het onderdeel dat over studeren en leningen gaat. Betrouwbaar of juist niet? Is de politiek nog wel betrouwbaar, want politici lijken hun beloftes niet na te komen. Keren mensen zich niet juist van de politiek af, als men ook in de Tweede Kamer niet meer respectvol met elkaar omgaat? Het aftreden van minister Van der Steur is de eerste kwestie die onze leerlingen aan de politici voorleggen. In deze zaak staan D66, CDA en SP aan de ene kant: de minister moest wel aftreden want hij had de Kamer niet goed ingelicht, terwijl zijn partijgenote Yesilgöz Van der Steur prijst om zijn eerlijke debat en de conclusie die hij getrokken heeft. Leerlingen zijn van mening dat er te veel mooie zaken worden toegezegd in campagnetijd die uiteindelijk niet worden waargemaakt. Koolmees en Heerma zijn het daarmee eens; het is schadelijk als je beweringen doet, waarvan je op dat moment al weet dat je ze niet kunt nakomen. Denk aan de toegezegde 1000 euro of dat er géén geld meer naar Griekenland zou gaan. Van Gerven noemt Rutte zelfs onnozel en dat gaat Yesilgöz te ver. Zij vindt het een eerlijk verhaal als je achteraf kunt uitleggen waarom je iets niet uitvoert en daar zelfs je excuses voor maakt. Een leerling vraagt zich af wat de toezegging van de VVD waard is dat er nul procent kans is dat de partij gaat samenwerken met de PVV. Voorlopig heeft hij nul procent vertrouwen in Rutte. Yesilgöz antwoordt dat de programma’s van beide partijen geen ruimte bieden voor samenwerking. De politici vinden alle vier dat er een te negatief beeld wordt geschetst van de betrouwbaarheid van de politiek. In de regel werkt men goed samen en worden afspraken nageleefd. Helaas worden er in campagnetijd dingen geroepen, die men niet waar kan maken en dat is een kwalijke zaak. Wat de omgangsvormen betreft vindt Van Gerven dat je scherp moet zijn op de inhoud, maar met respect voor je gesprekspartner. Meestal gebeurt dat, maar er zijn inderdaad wel eens uitglijers, bijvoorbeeld tijdens de debatten over immigratie. Koolmees en Heerma zeggen dat zij de verhoudingen in de Kamer goed vinden en dat men in het algemeen heel plezierig met elkaar omgaat. Is dat felle discussiëren dan allemaal toneel, vraagt iemand. Nee, is het antwoord, in de Kamer verdedig je je idealen en standpunten, soms zelfs fel, maar daarbuiten drinken mensen samen een biertje en doen zaken op een fatsoenlijke manier. Het persoonlijke is politiek De stelling ‘Politici moeten naar oplossingen zoeken in plaats van over tegenstellingen praten: grootouders van deze leerlingen hebben dringend betere zorg en ondersteuning nodig’ maakt heel persoonlijke vragen en opmerkingen los. Een jongen vertelt dat zijn opa ernstig ziek is en dringend behandeld moet worden, maar het duurt veel te lang. Hij vindt dat zo erg, omdat de politiek zegt dat de zorg moet verbeteren, dat heeft iedereen beloofd. De vier politici schrikken zichtbaar, maar hun antwoord richt zich meer op het kamerbrede manifest voor verbetering van de verzorgingstehuizen, dan dat ze hem kunnen uitleggen waarom zijn opa op behandeling moet wachten. Als iemand daar een opmerking over maakt, antwoordt Yesilgöz, dat dat heel lastig is omdat we de concrete situatie niet kennen en Van Gerven (voormalig huisarts) zegt dat die behandeling meteen moet kunnen starten. Koolmees vindt dat er toch verkeerd ideeën over de zorg in Nederland bestaan. Er gaat jaarlijks meer geld heen dan het voorgaande jaar. Dat straatzanger Chuck in Den Haag is overleden, heeft niet te maken met slechte zorg voor mensen met weinig geld of zwervers, zoals een leerling denkt, maar met het feit dat Chuck te ziek was om te kunnen genezen. Hij was wel degelijk opgenomen in het ziekenhuis, maar men kon niets meer doen. Maar wat vindt men dan van het feit dat een geestelijk gehandicapt familielid van een leerling, het voor haar gespaarde geld eerst moet opmaken, voordat zij in aanmerking komt voor een uitkering? Het lijkt wel of je wordt gestraft als je iets goed hebt geregeld. Heerma antwoordt dat de bureaucratie in de zorg helaas nog steeds te groot is. Bellen, schrijven, mailen en aandacht voor je probleem blijven vragen, is soms de enige manier om iets voor elkaar te krijgen. Kan iedereen nog wel studeren? Sven Annen is bij de vier politici komen staan, om zijn visie op het leenstelsel te geven. Vanmorgen werd bekend dat er ondanks het nieuwe systeem meer studenten staan ingeschreven. Dat lijkt mooi, maar men vertelt er niet bij dat veel jongeren niet de studie gaan volgen die ze willen, omdat ze thuis moeten blijven wonen. De enorme bedragen die ze moeten lenen weerhoudt ze ervan om op kamers te gaan. Leerlingen gaan in eerste instantie niet in op dit verhaal, maar op de ‘grap’ van het Laks om een politieke partij te willen worden. Dat was dus niet zo eerlijk, en hoe betrouwbaar is het Laks dan verder? Annen geeft toe dat die actie controversieel was, maar wel weer de leerlingen‐ en studentenbelangen onder de aandacht van de politiek heeft gebracht en dat is belangrijk. D66 en CDA hebben tegengestelde opvattingen over het leenstelsel. Koolmees staat er achter, omdat met de vrijgekomen 1 miljard de kwaliteit van het hoger onderwijs wordt verbeterd. Daarop vraagt iemand zich af hoe lang we op dat effect moeten wachten. Heerma vindt het een slechte regeling. Als ouders niet veel verdienen, of ze hebben zelf geen hoger onderwijs gevolgd dan is de kans groot dat hun kinderen niet gaan studeren en dat is een kwalijke zaak. Goed onderwijs moet voor iedereen bereikbaar zijn. Op de opmerking dat je met een studieschuld later bijvoorbeeld niet makkelijk een hypotheek kunt krijgen, antwoordt Koolmees dat je tegenwoordig veel langer de tijd krijgt om de schuld terug te betalen dan vroeger, maar liefst 35 jaar. Bovendien levert een goede opleiding later een mooie baan en dus een behoorlijk inkomen op. Yesilgöz zegt dat we in Nederland uitstekend onderwijs hebben, waar de laatste tijd veel in is geïnvesteerd. Maar goed onderwijs is nu eenmaal duur, en wat studenten daaraan betalen is maar een fractie van de echte kosten. Van Gerven is heel duidelijk: de SP vindt het een asociaal stelsel dat moet veranderen. En de winnaar is … De tijd vliegt. De pauze is zelfs opgeofferd om het debat voort te kunnen zetten, maar na anderhalf uur moet het echt worden afgerond. De vier politici en Annen van het Laks gaan zich beraden op de winnaar, terwijl Ceder Lansink van Maris Statenkwartier, een unplugged gitaarstuk ten beste brengt. Ze zijn er snel uit. De winnaar is degene die de politiek persoonlijk maakte met de vraag over zijn opa: Arend van der Lelij uit klas 2d van Maris Houtrust. Hij maakte heel duidelijk hoeveel effect beleidsmaatregelen hebben op het welzijn van iedereen die in Nederland woont. Arend is zichtbaar verrast én heel blij. Uit handen van de algemeen directeur ontvangt hij, naast bloemen, de eerste Maris Debat Award en een door de jury ondertekende oorkonde. En dan volgt een bijzondere uitnodiging door Pieter Heerma; hij vraagt Arend om een dag met hem mee te lopen in de Tweede Kamer. We hopen dat Arend die dag interessante debatten gaat bijwonen!