Transcript PDF-versie voor persoonlijk gebruik

Recensie: De Spreeuw****
HetPaleis
donderdag 9 februari 2017
foto © Fred Debrock
Recensie:
‘We hebben een klein brandje gehad in het atelier' luidt het bij Studio Orka voor ze
het publiek binnenlaten bij ‘De Spreeuw'. Buiten aan de toegangsdeur stond al een
brandweerwagen, wat verbrand en gesmolten materiaal, inclusief een paar oude
theaterstoelen. Een branddoek hangt wat desolaat over de trappen, links en rechts
liggen er brandslangen op de vloer en alle ingangen naar de zaal zijn afgesloten met
afbakenlint. Een brandweervrouw loopt haastig op en af, medewerkers van hetPaleis
dragen een veiligheidshelm en een fluo geel hesje. En er hangt een penetrante
brandgeur in de foyer en boven. Via een alternatieve route die de brandweer kon
vrijmaken, wordt het publiek in de zaal geloodst waar de lichten aan en uit flikkeren.
Een mens zou denken dat het advies voor we de trappen op gestuurd worden,
volgen om naar huis te gaan of een kijkje bij de buren te nemen – helaas stond er
alweer niets geprogrammeerd in de Stadsschouwburg dat van enige betekenis zou
kunnen zijn – een betere optie was geweest. Niet dus.
Absurd‘Wat er ook gebeurt, we blijven lachen.' luidt het credo van bij de start.
Toegegeven ‘De Spreeuw' is een humoristische voorstelling geworden waarbij we
het reilen en zeilen zien van een amateurgezelschap dat ondanks alles wil blijven
doorspelen. William is de toneelmeester die vroeger nog in het ballet danste, Robert
de acteur met een drankprobleem die wel eens opgesloten geraakt in het toilet,
Cathy is de theatertechnicus van dienst en op proef. Zij komt van de VDAB en heeft
er al een hele boel beroepen op zitten. Verder is er nog de theaterdirecteur en de
brandweervrouw. Die laatste is op zoek naar de dader van de brand. Want volgens
haar is de brand aangestoken. Ondertussen probeert het gezelschap ‘De Spreeuw'
te brengen, een tikfout is dat van de theaterdirecteur, want het moest ‘De Meeuw'
zijn. Om kostuumtechnische redenen, is dat helaas niet mogelijk. En na veel vijven
en zessen stelt Cathy vast dat er enkel nog een balkon rest als decor dat de brand
overleefd heeft. Cyrano de Bergerac voeren de theaterdirecteur (verkleed als
Roxane), Robert (als Cyrano) en William (als Christian) dan op. Studio Orka draait
de zaken om door te stellen dat de acteur Robert, die wat over zijn hoogtepunt is
maar nog steeds sterallures heeft, een souffleur (William) nodig heeft zodat die
scène behoorlijk absurd aanvoelt. Â
Papakoorts In ‘De spreeuw' zit heerlijke taalhumor of taalspelletjes. Een klassieker
als ‘in vuur en vlam staan' mocht uiteraard niet ontbreken en Cathy mag een foutief
gesplitst ‘hoof-drollen' lezen. Maar de mooiste vondst is ongetwijfeld ‘papakoorts',
ofwel de spanning(en)/reden waarom een man zijn vrouw en (ongeboren) kind
verlaat. Een fraaie link met ‘plankenkoorts' is dat. Het is die switch tussen ‘acteren
acteren' (met Robert die het theatraalst van al mag zijn, al heeft iedereen wel even
zijn theatraal moment) en ogenschijnlijk zichzelf zijn, die studio Orka constant maakt.
Er zit ook scherpe kritiek naar leidinggevenden in het stuk, die weliswaar vluchtig
passeert in de voorstelling, maar absoluut vermeldenswaardig is: ‘De directeur is
geen acteur. Hij weet niet wat het is zich in te leven.'
Ode aan het theater Nog meer psychologie steekt de voorstelling in de rol van de
brandweervrouw die tegenover Cathy begint op te scheppen over de
reddingsoperaties die ze deed (wat leidt tot 2 olifanten die ze naar eigen zeggen
bewusteloos heeft geslagen) waarop Cathy haar 12 stielen en 13 ongelukken uit de
doeken doet. Studio Orka verwijst ook naar klassiekers als ‘Het leven is als een
Dit artikel en zijn foto zijn auteursrechtelijk beschermd - kopij enkel bestemd voor persoonlijk gebruik
Herdistributie in eender welke vorm zonder voorafgaand schriftelijk akkoord van de auteur is verboden
This article and its picture is copyrighted - copy for personal use only
No (re)distribution in any way allowed without written permission of the author
Pagina 1/2
toneel en wij zijn de spelers' (‘All the world‘s a stage, and all the men and women
merely players') uit de zevende scène van het tweede bedrijf van ‘As you Like It' van
Shakespeare. Studio Orka nuanceert dit citaat overigens met ‘Vader zijn dat kan je
niet repeteren.' Nog meer Shakespeare horen en zien we wanneer er verwezen
wordt naar ‘The Tempest'. En verder komt ‘De meeuw' van Tsjechov ter sprake en
‘Cyrano De Bergerac' van Edmond Rostand. Wanneer we te weten gekomen zijn wie
de vader is van het meisje dat naar haar papa zocht en we tevens te weten komen
hoe het theater zo veel brandschade heeft kunnen oplopen, stuurt ‘de Spreeuw' ons
naar huis op de tonen van Billie Holidays ‘Beyond the sea'.
< Bert Hertogs >Â
Â
CONCEPT/SPEL: Philippe Van de Velde, Martine Decroos, Dominique Van Malder,
Katrien Pierlet, Jo Jochems, Tom Ternest, Kirsten van den Hoorn Â
VORM: Philippe Van de Velde
UITVOERING DECOR: Philippe Van de Velde, Kobe Van den berghe, Kristof
Oosterlynck, Bart Van Bellegem, Peter van Hoof, Kris Van Oudenhove Â
COACH: Tom Dupont
DRAMATURGIE: Mieke VersypÂ
PRODUCTIELEIDING: Maarten Naessens, Famke Dhont Â
KOSTUUMS: Maartje Van Bourgognie, Elise Goedgezelschap
TECHNIEK: Kristof Oosterlynck, Peter van Hoof, Freek Pieters
BEWEGINGSADVIES: Randi De Vlieghe
ILLUSTRATIE: Martha Verschaffel Â
LAY-OUT: Sofie Aelterman
Â
Dit artikel en zijn foto zijn auteursrechtelijk beschermd - kopij enkel bestemd voor persoonlijk gebruik
Herdistributie in eender welke vorm zonder voorafgaand schriftelijk akkoord van de auteur is verboden
This article and its picture is copyrighted - copy for personal use only
No (re)distribution in any way allowed without written permission of the author
Pagina 2/2