Transcript Can ARPAÇ İNSANLIK RENK... RENK... Bak biraz pembelik kalmış dağarcığımda Az sarı... Az kırmızı...

Can ARPAÇ
1
İNSANLIK RENK... RENK...
Bak biraz pembelik kalmış dağarcığımda
Az sarı... Az kırmızı... Yeşilin sonu...
Az da mavi var dilersen...
Yok illa beyaz dersen
Bırak onu
Kirlenmeden uyusun
Annemin kucağında.
Can ARPAÇ
YALNIZLIK !..
Bende başlar
Penceresi unutulmuş duvarların
İlk tuğlası...
Bende biter
Son çivisi
Kapısız evlerin...
Bir baca açmışım gök yüzüne
Dostluktan yana umutsuz,
Bir kuyu kazmışım yalnızlığa
Karanlık... serin...
Ne olur beyaz bulutlar ne olur !..
Bizim kentten geçerken
Beni de alıverin.
Can ARPAÇ
“Göz Düşmüş Aynalara” isimli kitabından
NE YAZIK
Yaratırken Ulu Mimar Ademi
Dünyadaki sınırları çizmedi
Renk verdi,
Dil verdi,
İnanç verdi
Taraf tutup ezmedi.
Yaratırken Ulu Mimar Ademi
Tespih gibi bir kalıba dizmedi
Akıl verdi,
His verdi,
Güç verdi,
“ Hepiniz insansınız
Kardeşçe yaşarsınız,
Tüm Dünya sizin “ dedi.
Boş buldu meydanı Adem
“Para” dedi,
“Koltuk” dedi,
“Mal” dedi.
Yetmedi...
“Fesat” dedi,
“Haset” dedi,
“Hırs” dedi,
Bitmedi...
“Sağ” dedi, “sol” dedi,
“Öldür” dedi, “öl” dedi.
Cehenneme çevirip DÜNYA denen cenneti,
İnsanca yaşamanın güzelliğini sezmedi..
Can ARPAÇ
[email protected]